Aynaya bak gözlerim…
Tükendikçe başlayan bir umuttur bu, yandıkça ferahlayan ve ferahladıkça durulmayan…Sonra bir yoldur ki yürüdüğün, kim adımlıyorsa şayet bu yolda mesafeleri, bir türlü durdurulmayan… Kan revan olmuş vehimlerle bile süt beyaz hayallere kasveti dokundurmayan…
Aynaya bak gözlerim…
Kim bilir rüyadır belki bu haller, kabuslardır kırılmış hayaller; bir bakmışsın kuruluvermiş beklediğin dünya yüreğinden yeryüzüne, bir bakmışsın uzanmış hissine beklediğin eller… Aynaya bak gözlerim… Ne onu kaybet ne de kendini, yüzyıllarca uzaklık varsa da ömürde, efsane sanma sevmiş olanların hikayelerini! Sonra yüzyıllarca uzak kalmış olsan da sana seni anlatan gözlerden, çekme sakın ha ! onun yolundan gözlerini…
Aynaya bak gözlerim…
En içli ezgileri sakla gönlünde ve en cüzam şiirleri biriktir dilinde, korkma! Sen sevedur bu sevda canına kastedecekse de!... Susacaksa da seni söyleyecek diller, sen konuş konuşabildiğin müddetçe, bırak söyleyip saçıyor zannetsin seni sustum sananlar, aldırma dışından dökülenin hiç bile olamadığını kimse bilmeyecekse de…
YAKUP PASLI