1940 ve 1950 li zor yıllar Gümüşhane merkez Kabaköyde şiirler söyleyen çok ciddi manevi nüfuz alanı oluşturup şiirleri hayatı dillere destan olan gönül dostu hak aşığı sahipsiz çaresiz kimsesiz gariban bir delikanlı aile fakir köylü fakir CHP nin Sovyet korkusu İle dine dindara milliyetçi muhafazakar hayat tarzına mesafeli yıllar İşte Allah vergisi bir kabiliyet yeterince fikir düşünce Edebiyat tasavvuf hayatına mal olmadan imkansız ve çaresizlikten kayboldu gitti
Ölümü bile gerçekten bu çaresiz sahipsiz ve garibanlığın tavan yaptığı fakirliğin gözü kör olsun dedirtecek cinsten az sayıda hafızaya kazınmış ah çektiren bir hayat öyküsüdür yazdığı şiirlerin çok az bir kısmı yaşadığı hayatın cüzi bir bölümü hatırlanıyor halbuki Alpler Erenler Alperen’ler Allah dostları her devirde etrafa ışık saçan karanlığı aydınlatan örnek model insanlardır İşte bunlardan biri aşağıda tafsilatını kısaca arz edeceğim adını taşıma Şeref’i bize nasip olan amcam Sabri Şeneldir konu İle alakalı bir çalışmayı kamu oyu İle paylaşacağız Geçinmek için gurbeti mesken tutan amcam Ummani baba mahlaslı aşık Sabri Şenel yıllarca gurbette kalır Gümüşhane merkez kadar Şiran Uluşiran köyde uzun müddet kalır sıla hasreti canına tak eder gönlüne memleket düşer Gümüşhane merkez Kabaköye gelmek için yola koyulur kısmet hastalıklar bazen bel büker bazen ölüm mukadder olur İşte iç burkan böyle bir ölüm vakıası kendi ailemizde yaşandı.
İşte çok acı ölüm vakıası ismini bana verdikleri amcamın başına gelir Gurbetten Şiran üzerinden Gümüşhane merkez Kabaköye dönerken Amcam Sabri Şenel yolda hastalanır ve bir kar kış günü Kelkitte köse dağını aşamaz ruhunu teslim eder Kelkitte ölür ve çaresizlikten mevta baba toprağına bile gidemez orada toprağa verilir bazen köyünden evinden yurdundan uzak böyle acı ölümler belini büker insanların yakar yıkar kor gibi ateş düşer yuvalara 35 yaşında amcam rahmetli olur ismini bana verirler ama acı tazedir Sabri diyemezler uzun süre bana “Efendi” diye seslenirler o yüzden Gümüşhane Kabaköyde belli bir yaş grubu bana efendi diye hitab eder acılı babam ve amca oğlu rahmetli Cemal amcamız kış günü Köse dağını yayan geçerken donma tehlikesi atlatır kara yolları bakım evine sığınırlar lakin Kelkite ulaştıklarında umudu kesen Kelkitli bir kaç eski komşuları Mevtayı defneder kabrin başındaki acılı küçük kardeşi babamdır Allah kimseye evlat acısı böyle kardeş acısı vermesin işte kabirleri dualarda dümdüz olmuş mezar yeri bile şimdi belli olmayan çaresizlik fakirlik simgesi bir Muhterem şahsiyet diğer adıyla (Ummani Baba) örnektir Nur içinde yat cennet mekan saygıdeğer amcacığım kabrin Nur mekanın cennet olsun!
Sabri Şenel