Bulunduğumuz yerden Kolombiya'yı tarif etmeye karşıyım öncelikle... hikayeler aynı gibi görünse de mutlaka dinamikler farklıdır. Hemen başta bunu belirteyim.
Fakat bu, fikir jimnastiğine de engel değildir. Zaten şimdi yazacaklarım da kendi fikir jimnastiğimdir.
Olay şu:
Kolombiya'nın bizdeki PKK gibi, FARC gerillaları vardı. Neredeyse zamanın başlangıcından(!) beri resmi devletle çatışırlardı.
En son, çok ciddi bir "çözüm" anlaşması yapıldı. Tek şartı vardı. Bu anlaşma ülke genelinde oylanacaktı. "Anlaşmaya katılıyor musunuz, yoksa kabul etmiyor musunuz" şeklindeydi oylama...
Dur, üşenmeyeyim tam olarak yazayım... çünkü alengirli bir soru... Daha baştan insanı yönlendiriyor.
"çatışmaları bitirmek ve uzun süreli, kalıcı bir barışı başlatmak için yapılan anlaşmayı destekliyor musunuz?" (Tayyibim mi yazmış ne?)
Oylama öncesi anketler, ülkenin %65'inin anlaşmayı onaylayacağını söylüyordu.
Hatta bizdeki HDP'liler, son günlerde dillerinden düşürmez olmuşlardı. Hani konuşmalarının ara yerinde bir "FARC" sesi duyuluyordu ya, işte o geğirme sanıldı ama öyle değildi. Kolombiya örneğini verirken o ses istemsiz çıkıyordu.
Neyse uzatmayayım,
Halkın %50,24'ü anlaşmaya "hayır" dedi!
Onca yaşanılan acı, "bağımsız" filmlere, şiirlere, sanatın her türüne konu olmuşken, bir toplumun hafızasında bunca travmalar yaratmışken...
Son anda herkesin aklı başına geldi.
Ama en önemlisi...
bak burayı büyük harfle yazacağım...
NEREDEYSE 100 YILDIR, SİLAHLI ÖRGÜTLE AMACINA ULAŞACAĞINI SANAN "ANARŞİZM" KAYBETTİ!
Anarşizm, kendine hep duygu dolu şarkılar, yazılar ve filmlerle taraftar buldu.
"İliştirilmiş (embedded) sanat" neredeyse sanatın kendisi olup çıkmıştı. Sanatta yürümek istiyorsan, fonların ve 'köşe tutucuların' (gatekeepers) senden beklentilerini karşılayacaktın.
O şarkıların, kitapların ve filmlerin değinmediği tek şey vardı:
BİR YÜCE DUYGUYU, BİR KAHROLASI YÖNTEMLE YAŞATIYORSANIZ, EN İYİSİ SİZ DE KAHROLUN!
Çünkü asla kazanamayacaksınız!
Uykusundaki günahsız bebeklere kalaşnikofla ölüm yağdıranlarla barışılmaz!
Bir sabah vakti, otobüs durağında titreyerek belediye otobüsü beklerken patlatılan insanların zavallı bedenleri üzerinden "ÖZERKLİK" ve "FARC" diye anca geğirirsiniz!
Dünyada çok soylu direnişler var. Bir tek günahsızın katledilmediğini de... günahsız askere sıkacağına kendi kafasına sıkanları da gördü dünya.. fakat o "iliştirilmiş" (embedded) sanat bunları yeterince görmedi. Göremezdi, çünkü neredeyse 100 yıldır sanat da "anarşizm" meftunu...
Anarşizm değildi o destansı direnişler... görmezden gelindi.
ve fakat,
Haydi hayırlı haber Kolombiya'dan geldi
ANARŞİZM KAYBETTİ! (Şimdilik)
