Mekân Dülger zade Camisi—FATİH
Hafızların tilavetiyle gönülleri hoş eden seremoni. Yapılan duaların Aydınlar Ocağının kuruluşundan günümüze Ebedi Âleme kanat açmış üyelerinin adları söylenerek ruhlarına bağışlanması.
Aydınlar Ocağınızın ana misyonu Türk- İslam Kültürünü bayraklaştırıp Ahmet YESEVİ den Yunuslardan Taptuk Emrelerden Hacı Baykamlardan Hacı Bektaşilerden esinlenerek tüzel kişiliğini oluşturmasıdır.
Bugün okunan mevlit ve yapılan dualar; Hz Peygamber Efendimize karşı yapılan methiyeyle adının zikredilmesi bana Seyyit Ahmet Arvasi’ nin bir yazısını hatırlattı;
*
Merhum Seyyit Ahmet Arvasi'nin "DİYALEKTİĞİMİZ ESTETİĞİMİZ" KİTABINDAN...
İNSANLIK KİMİ ÖZLEDİĞİNİ BİR BİLSE...
‘’İnsanlığın içinde bulunduğu “ahval”i düşündüm de Şanlı Peygamberimi ve O’nun aziz kadrosunu özledim. Şu anda hepimiz O’na ne kadar muhtâcız!
“Kara” ve “kızıl” zulüm idâreleri altında inleyen, sömürülen, “sahte tanrılar” karşısında boyun eğen, “putlaştırılan” kanlı diktatörlerin hayâlleri ile ürperen milyonlarca, hatta milyarlarca insanın hâlini düşündüm. Bütün bu zulüm idârelerini, bu “sahte tanrıları” yıkmak, asrımızda yontulan bütün putları kırmak ve insanlığı, bunların kanlı pençesinden kurtarmak gerektiğini gördüm. Fakat güçsüzlüğüme esef ettim. Bütün bu işleri, muhteşem bir kadro kurarak başaran Sevgili Peygamberimi düşündüm.
Ve şimdi, nurlu Medine topraklarında “örtüler altında” yatan o şanlı kurtarıcıyı özledim.
Mazlumları zalim”, “mağdurları gaddar” ilân ederek mahkûm eden mahkemeleri devletin makam ve mevkilerini “yandaşlarına” birer arpalık tarzında dağıtan politikacıları, kendi tahakkümüne ve zümrevî menfaatlerine kapı açan “yazılı bir ihtiras belgesi” olmaktan öte bir değeri bulunmayan “ilkeleri”, birer anayasa ve kanun biçiminde, tertip ve hilelerle “halka kabul ettiren” ve sonra mikrofonlara çıkarak “millî iradenden” söz eden madrabazları ve bütün bunlara seyirce kalan “kuvvet ve kudret sahiplerini” gördüm…
Ve “Emânetleri ehline vermezseniz kıyameti bekleyiniz.”, “Bir saat adalet bin rekât nâfile namazdan daha üstündür.” diyen ve bunu yaşatan Sevgili Peygamberimi özledim.
Ezilen, kahredilen, sömürülen milyonlarca dindaşımın ve kandaşımın dertleri ile dertlendiğim için beni kınayan, suçlu ilân eden ve tarihin gelmiş ve geçmiş en kanlı diktatörlerini birer “kurtarıcı” olarak ortaya koyan, mazlumların gözyaşlarını gizleyerek zâlimlere alkış tutan “basın ve yayın” organlarını ve bu durum karşısında susan “örgütleri” ve “bilim adamlarını” gördüm.
Ve “Haksızlık karşısında susan, dilsiz şeytandır.”, “Hak yolda akıtılan bir damla mürekkep, şehit kanından daha mübarektir.” diye buyuran Sevgili Peygamberimi özledim.
“Kâinâtın efendisini” sevmeyi, Allah’ın Kitabını yüceltmeyi, tarihin kaydettiği, bütün zaman ve mekânların en büyük kurtarıcısı şanlı Peygamberi rehber edinmeyi “gericilik” sayan; ne idüğü belirsiz “küçük kahramanlar” yontan “çağdaş putperestleri” hüzünle gördüm.
Ve bütün “sahte mabutları” yıkarak Allah’tan başka ilâh olmadığını ilân eden ve insanlığın şerefini kurtaran şanlı Peygamberimi özledim.
“Kara” ve “kızıl” filozofların pençesinde inleyen, aklını yitiren, şaşkına dönen; kapitalizmin, komünizmin, faşizmin, rasizmin, hedonizmin, nihilizmin ve anarşizmin bataklığına saplanan, çıldıran, tepinen, boğuşan milyonlarca insanın yürekler acısı hâlini gördüm de…
“Siz -bütün insanlar- Allah’a muhtaçsınız.” âyetini tebliğ eden ve şaşkın akla, “vahiy” ile yol gösteren şanlı Peygamberimi özledim.
Onun yüce kadrosunu, muhteşem ve mübârek Sahabîler ordusunu özledim.
Asırlarca O’nun nurlu izini takip eden “Ecdâd-ı İzâm”ı özledim.
Yani, Hz. Ebûbekir’leri, Hz. Ömer’leri, Hz. Osman’ları, Hz. Ali’leri ve diğerlerini özledim.
Yani, Selçukları, Alparslanları, Osmanları, Orhanları, Muradları ve Yavuzları ve daha nice gerçek kahramanları özledim’’.
Ruhları şad son durakları cennet bahçeleri olsun!
A. Kemal GÜL
(Eğitimci-Mühendis)
