Türk-İslâm Ülküsüydü ömrünün vesilesi,
Kadiri Şeyhleriydi annenin silsilesi.
Onsekiz aylık iken babadan yetim kaldı,
Mevlâ'nın nusretiyle başarıyla yol aldı.
İlim-irfanla doldu mâsumane sinesi,
Ona kol-kanat oldu validesi, ninesi.
Kur'ân-Sünnet düstûru onun kutsi çizgisi,
Onda kemâle erdi Hâk, Peygamber sevgisi.
Yesevî pınarından suladı gönülleri,
Gülistânında açtı yediveren gülleri.
Onbinlerce talebe onunla hayat buldu,
Hikmetli derslerinde tüm şüpheler kayboldu.
Din Kültürü, Felsefe, Sosyoloji dersiyle,
Cümle ayrık otunu, sildi elin tersiyle.
Muâllim görevine ilk Dicle'de başladı,
Hakkı hep önde tuttu, bâtılları haşladı.
Yedi yıl İstanbul'da öğretmen yetiştirdi,
Vatana, vatanperver nice evlat devşirdi.
Çapa Yüksek Öğretmen, Ortaköy Eğitim'de,
Müdürlük mâkamını doldurdu heybetiyle.
Çok şükür feyz almışız ilminden, irfânından,
Onunla tanımışız, Türklüğü kaynağından.
Bir kara sevda ile Tûran’a bağlanmışız,
Dupduru imân ile Tanrı'ya inanmışız
Mazlumların hâmisi, hasmıdır zâlimlerin,
Yaşayan Dede Korkut, bilgesi âlimlerin.
Dipdiri bir hâfıza, çok özel hâtıralar,
Yegâne meşgâlesi; kitap, kalem, kağıtlar.
Rahmetle yâd ederiz, yârenin hocaları,
Sinleri nurla dolsun, berzâhta locaları.
Sinsi oyunlar bozup, her hileyi tez sezen,
Millet sana minnettar, Hocamız Yümni SEZEN!
Dâvânın varisiyim, öndersin Niyazkâr'a.
Allah ömürler versin, son verelim efkâra!
Köksal CENGİZ (Niyazkâr)
01.03.2025
************
Sevgi dertlere devâ,şüphesi yok kimsenin,
Bilinen tek yolu bu, gönüllere girmenin,
Ne mutlu bu sevgiye layık olan herkese;
Sebeb-i hikmeti var bu kadar sevilmenin.
Recep Ali KÜÇÜK
