MİNNET.!!!
Dâvâ, teşkilat ve mücadele arkadaşlığımız da 50.yılı geride bıraktığımız bir çok Ülküdaşımız şimdiler de can alıcı meleğin görevi gereği kendilerini ziyaret etmesiyle ya dâr-ül bekâya irtihâl ediyorlar yada çok ciddi ve önemli sağlık sorunlarının pençesinde hayata tutunmaya çalışıyorlar, hastane köşelerinde dertlerine yana-yakıla çare ve derman arıyorlar, herkesin bir şekil de bir sıkıntısı da mevcut..
Bir kaderi birlikte yaşamak gibi bir şansı bulduğumuz kiymetli Ülküdaşlarımızın âhir ömürlerinde ki, yaşadıkları elem ve keder, pek tabii olarak bizleri de ziyâdesi ile üzmekte ve derin acılara da sevk etmektedir, hatta kimi arkadaşlarımızın durumuna dayanamayıp ziyaret bile etmekten kaçındıklarımız da vardır, onları çaresizlik içerisinde görmemek için sadece uzaktan bilgi almakla yetindiğimiz de bir hakikâttir..
Sahipsizlik, kimsesizlik gerçekten de çok büyük bir ızdırap, Tanrı hiç kimseyi sahipsiz bırakmasın, hele de sağlık proplemleri yaşayanların ellerinden tutacak, onlara sahip çıkacak, kol-kanat gerecek birilerinin olması arkadaşlarının bulunması çok önemlidir, bazen insan kimsesizlikten, sahipsizlikten ve ilgisizlikten içine düştüğü derin moral bozukluğu nedeniyle daha da erken teslim olabiliyor, çevremizde bu türden vakaları hem duyuyor hem de görüyoruz..
Tanrıya şükürler olsun ki Ülkücülerin bu sahada kendine yer edinmiş sayıları da küçümsenmeyecek kadar hayli de çok meslek erbabı olan arkadaşları var ve ellerinden gelenin en iyisini de yapacak yakınlığı da esirgemiyorlar, ömürlerinin son demlerinde dâvâ, teşkilat ve mücadele arkadaşlarının dertleri ve proplemleri ile yakından alâkadar oluyor ve ilgileniyorlar hepsinden Tanrı razı olsun, eksikliklerini de vermesin, kendilerine sonsuz teşekkürler ediyoruz..
SÖYLEYECEKLERİM BU KADAR.!!!
Bekir Gül
