Tarihe yön vermiş, irfan ve medeniyetlere imza atmış Türk milletinin sadece bir hikâyesi diğer milletlerin tarihi kadar köklü ve etkiliydi. Etkileri sadece kendi hinterlandında değil bütün coğrafyalarda bir şekilde etki bırakmıştı. Esen yeller, uçan kuşlar o günlerin sanki fısıltılarını günümüze taşıyordu.
İki lidere bir dünyayı çok görecek kadar geniş ufuklu, saldırıya uğrayan insanların dini ve aidiyetlerine bakılmaksızın yardımına koşacak kadar ulvi değerlerle bütünleşmiş karakter özelliklerini taşıyorlardı. O muhteşem maziye karşı vefa borcumuzu, millet olma bilincimizi ve devraldığımız kızıl elma ülküsünü sonraki kuşaklara görevimizi yaparak bırakmak niyetindeydik. Olmadı.
Yapacaklarımız vardı… O muhteşem dönemin üzerimize yüklediği sorumluluğu düşünür ve o Alp erenlere yaraşır evlatlık görevini yerine getirebilmenin çarelerini arıyorduk. Ülkemize cenuptan esen ve bir zamanlar şimalden esen rüzgâr kadar çıktığı coğrafyanın bütün mikroplarını hava sahamıza bırakmakla kalmadı.O mikroplar insanımızın zihnini de iğfal etmeye başladı. Yeşil ve kızıl tonları mikroplaşarak iliklerimizi zehirledi. Farklılaştık. Bazen evdeki hesap çarşıya uymuyor. Emperyalistler kadar bu duruma mankurtlaşan zihniyetlerde çanak tuttu.Dışarıdan değil can evimizden vurulduk hem de kahpece, hoyratça…
İnandığımız din başkalaştırıldı. Mensup olduğumuz milletin aidiyeti farklılaştırıldı. Hırsızlık, yolsuzluk, ihanet yükselen değerlere dönüştürüldü. Millet denilen organizmanın yerine aidiyetsizlerin anonim millet anlayışı devreye girdi. Soysuzluk değer yapar hale geldi. Geçmişten gelen bilinçaltı kinleri, nefretleri, intikam duyguları “Yeni Türkiye” denilen ucube ve ambalajlanmış kavramlarla insanımıza sunulmaya başlandı.
Bütün bu olup bitenleri hayretle izliyor ve olanlar karşısında milletimizin sessiz kalmasına anlam vermekte zorlanır hale geldik. Aşiret öncesi dönemi yaşayan toplulukların, vilügarize, aidiyetsiz, anonim zihniyetlerin, zihni iğfal edilmiş, inançları akçeleşmiş Ibn-i Sebeci anlayışların iliklerimize kadar nüfuz edeceğine doğrusu ihtimal veremedik. Hayret, şaşkınlık ve apati durumuyla karşı karşıya kaldık.
Vatan topraklarını namusu kabul eden, bayrağı şehit kanıyla anlamlandıran, kahramanlarını emanet olarak gören milletimizin varlık nedeni olan bu değerler altımızdan kayarken hala illeri demokrasi teraneleri, kardeşlik türkülerini mırıldayanlara söylenecek söz bulmakta zorlanıyoruz.
Türkten intikam alanları ve onlara destek çıkan emperyal güçleri anlıyoruz. “Bende evlat acısı sende kuyruk acısı” deyimi bunların iç dünyalarını anlatmaya yeter.
Güneydoğuda asayişi aşan savaş devam etmektedir. AKP iktidarı, PKKyı devletleştirdi. Terörle mücadele noktasında ne kanuni düzenleme yapmakta ne de olağanüstü hal ilan ederek duruma müdahale etme arzusundadır. Terör bütün vatan sathını Ortadoğulaştırdı. İleri demokrasi ya da AKP demokrasisi kan, gözyaşı, ölüm, barut ve yetim Türk evlatları, bağrı yanık Türk anneleri olarak geri döndü.
Peki; Türkün evlatları ahtapotun kolları gibi bizi sarmalamış olan ihanet oyununa karşı ne zamana kadar daha sessiz kalacaklardır? Türkün ikinci bir milleti ve vatanı yoktur. Bu coğrafyayı bize Endülüs yapmaya çalıştıklarını hala anlayamadınız mı? Bu coğrafya Türk milleti için Endülüs olmak üzeredir. Türk milleti yeni bir mücadeleye başlamak zorundadır. Bu mücadelenin adı da Ya Endülüs ya Ergenekon olacaktır.
Coğrafya yok olmuyor, üzerindeki Türk izi siliniyor. Yeniden dirilişe, çıkışa, Türk milli refleksinin uyanışına acilen ihtiyaç vardır. Bu çıkış, tarihte olduğu gibi Türkün Ergenekondan çıkışı olmalıdır. Bu mücadele, Türkün var oluş mücadelesidir. Bu karanlık dehlizden kurtulması için Allah Türk milletinin yar ve yardımcısı olsun.
