Yeryüzünü en önemli kılan ,yaşamayı anlamlandıran,sevgi saygı ve vicdanın en önemli gerekliliği ve en güzel hissiyatın pratiğe dökülmesidir yardımlaşma ve paylaşma.Erdemin,ahlaklılığın,temiz kalpliliğin,mütevazılığın ve insan olmanın en haklı gerekliliğidir.Peki bu paylaşım ve yardım sadece insanlara mı yapılmalı?Yardım edilmesi gerekenler sadece insanlar mı?Nefes alan,bakışlarıyla en güzel cümleleri sessizce bizlere söyleyen,masumluğun,içtenliğin kelimelerle kifayetsiz kaldığı anda o sessiz duruşlarıyla en anlamlıyı anlamlı kılan başka canlılar yok mudur bu dünyada?Görebilmek için sadece dikkatli bakmak yeterlidir.

 Evimizin bahçesinde,yol kenarında, sokaklarda, pencerelerimizde, caddelerde, ağaçlarda ,gökyüzünde ve daha pek çok yerlerde görürüz bu melekleri. Bunlar bizim kedimiz,köpeğimiz,gökyüzünden inen martılarımız,karıncalarımız ve daha niceleridir. Hiç bir egoları ,hiç bir dertleri,hiç bir dünya telaşları yok.İhtiyaçları sadece su ve karınlarını doyurabilmek.Peki neden bunları onlara çok görürüz?Neden itilen,kakılan,kovulan,pis olarak görülen,acımasız insanlarca şiddete maruz kalan bu canlılar?Onların varlığı neden insanları bu kadar rahatsız ediyor? Bu dünyada sadece insanoğlunun yaşaması mı hak?Allahın en güzel tecellisinden biriside bu canlılar değil midir?Neden bir lokmamızı da onlarla paylaşmıyoruz?Yaz aylarında onlar için parklara yollara konulan sular neden bilinçli dökülüyor?
 İnsan olmak vicdan demektir. Bu vicdan defterinde bu canlıların üzerimi silindi.Yoksa bizlerdeki bu nefis, bu ego vicdanımızın önüne mi geçiyor? En güzel hayvansever olan Peygamberimizi anımsamıyor muyuz?Hiç mi örnek almıyoruz?

 Abdülkadir Geylani'nin de dediği gibi:"Sizin kendinizi beğenmeniz değil şükretmeniz gerekir.İnsanların çoğu ibadetlerini ve amellerini beğenirler,insanlardan övgü ve sena beklerler.Dünyanın ve dünya malına sahip olanların kendilerine yönelip,teveccüh göstermesini arzu ederler.Bunun sebebi nefis ve hevalarının yanında durmalarıdır.Dünya nefislerin sevgilisi,ahiret kalplerin sevgilisi,Allah(C.C) sırların sevgilisidir,hikmetler kalplerinize hükümleri sağlamlaştırdıktan sonra verilir.Sen kendini değiştirki Allah ta senin için bazı şeyleri değiştirsin."

 Evet bizler bu nefsimizin esiri olmayalım.Allah ın yarattığı tüm canlılara yardımımızı,sevgimizi esirgemeyelim.Bizler yolda gördüğümüz , karşımıza çıkan yada kapımıza bahçemize penceremize gelen her canlıdan sorumluyuz.Bu bir küçük kedi de olabili, bir sokak köpeği de olabilir,bir güvercin de olabilir. Kazandığımız helal olan her kuruşta onların da payı var.Aç yada yaralı olarak karşımıza çıkan insanlara ne kadar içimiz sızlıyorsa bir hayvana da bu denli sızlamalı ve yardımımızı eksik etmemeliyiz. Bizler canlı ayrımı yapmadan,verdikçe paylaştıkça yücelir ve takva sahibi oluruz.Sebeplerle uğraşmak yerine her yapılan iyiliği Allah rızası için yapıp,içinde olduğumuz bu sonsuz nimetleri paylaşalım,paylaştıkça Allah ın lütfunu,keremini ve hoşgörüsünü dileyelim.Yolda karşımıza yaralı aç yada kötü bir halde çıkan bir hayvan bir tesadüf değildir.Bu bir sınamadır bir sınavdır.Ama buna yüz çevirip geçen hafife alan küçümseyen  insan zaten baştan kaybetmiştir.Allah ı sevmek tüm yarattıklarını sevmektir,kucaklamaktır.Otabanlarda ezilip defalarca üzerinden geçilen bir sokak köpeği,sırf insanoğlunun hevası için eziyet gören,tekmelenen,kovulan,kimi zaman çocuklarımızın eline sapan verilip onunla  vurulan bir güvercin ,pis olarak görülüp taşla sopayla kovalanan ,insanoğlu sırf mutlu olup adalarda tur atabilsin diye üzerine onlarca insan yükü binip artık dayanamayacak halde yere yığılan atlar ve bunun gibi pek çok canlı da Allah ın eserleri değil midir?
Allah hepimize vicdan konusunda cesaret ve başarı versin.Aşırı hırsa kapılıp hayra gözlerimizi kapatmasın..Allah bizleri hoşnut olacağı şeyleri yapmaktan alıkoymasın.

En büyük ilim Allah için sevmektir. Bu ilim herkese nasip olur inşaallah.

D.SEDEF AKKAYA